این کوهستان در استان مازندران و در منطقه سوادکوه (پل‌سفید) واقع است و چند قله صخره‌ای دارد که بلندترین آن نِرو یا همان «خِرونِرو» می‌باشد.
این مجموعه کوهستانی بکر و زیبا در میان کوهنوردان کمتر شناخته شده است و به دلیل دیواره‌ای و جنگلی بودن تیم‌های کمتری آن را صعود می‌کنند.
به دلیل وضعیت آب و هوای خاص آنجا (اغلب مه‌آلود و بارانی) بهتر است از راهنمای محلی برای صعود بهره‌مند شد و یا نقاط مطمئن جی پی اس در اختیار داشت.
این قله را می‌توان از سه مسیر شمالی و جنوبی و شرقی (فنی) صعود کرد.
ابتدای مسیر شمالی آن از روستای سنگ‌ده و ابتدای مسیر جنوبی آن از روستای آریم شروع می‌شود.
برنامه این هفته باشگاه اسپیلت صعود از مسیر جنوبی بود:
روز جمعه ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۴ ساعت ۷:۳۰ صبح همراه تیمی ۱۲ نفره از منطقه سوادکوه/جاده فیروزکوه/جاده خطیرکوه/روستای کنگلو/روستای آریم صعود را شروع کردیم(ارتفاع ۲۲۰۰ متر)
دهانه غار مشهور و وسیع اسپهبد خورشید که آثار قلعه‌ای باستانی در آن وجود دارد در ابتدای ورود به این جاده در بلندای ضلع جنوبی جاده فیروزکوه (سمت راست) دیده می‌شود. (ادامه این جاده به منطقه شهمیرزاد سمنان می‌رسد.)
ابتدای مسیر کوهپیمایی ، جنگلی است که در امتداد دره اصلی به طرف شمال‌شرقی ادامه می‌یابد.
پاکوبی در این مسیر وجود دارد که باید دقت نمود آن را گم نکرد.
بعد از دو ساعت و نیم به دشتی رسیدیم که به «تارو» مشهور است.
از آنجا درختان جنگل کم شده ، کمی ارتفاع گرفته به دره‌ای رسیدیم که چرخشی به طرف شمال داشت.
بر بلندای یکی از دره‌های فرعی آنجا منطقه‌ای ییلاقی و زیبا وجود دارد که دارای چند کلبه روستایی است و نام آنجا «گِلِرد» است.
حدود ساعت ۱۰ صبح به آنجا رسیدیم.
در ادامه مسیر به طرف شمال از میان صخره‌هایی عبور می‌کرد که به روی یال اصلی می‌رسید و شیب زیادی داشت و در بعضی قسمت‌ها ریزشی بود.
زیبایی جنگل و چمن زارها در این فصل غیر قابل وصف است.
در ساعت ۱۳ به گردنه‌ای رسیدیم که منطقه شمالی (سنگ‌ده) از آنجا دیده می‌شد.
پس از کمی استراحت بعضی از کوله‌ها را همانجا گذاشته از روی خط‌الرأس اصلی به طرف قله که از دور به شکل مخروطی دیده می‌شد حرکت کردیم.
از آنجا به بعد مسیر سنگ‌چین شده و نمایان است.
ساعت ۱۴ تا ۱۴:۳۰ با تمام نفرات تیم (۱۲ نفر) بر روی قله رسیدیم. (ارتفاع با سه GPS به طور میانگین ۳۵۳۰ متر اندازه‌گیری شد.)
قلل سِرخِنی، اتابک و قدم‌گاه در جنوب و قلل منطقه آلاشت در غرب و قله مشهور نی‌زوا در شرق دیده می‌شد.
شمال این کوهستان تا جایی که چشم کار می‌کرد پوشیده از جنگل و سرسبزی بود.
بعد از عکاسی و استراحت بلافاصله به طرف محل کوله‌ها بازگشتیم و از همان مسیر صعود به طرف ارتفاعات پایین تر بازگشتیم.
در ساعت ۱۹ در انتهای مسیر فرود در جنگل پاکوبی را به اشتباه فرود رفته پس از یک ساعت دوباره به مسیر اصلی بازگشتیم که همین امر موجب شد به جای ساعت ۲۰ در ساعت ۲۱ در زیر نور زیبای ماه به کنار اتومبیل ها رسیده و به طرف تهران بازگردیم.
کل طول مسیر صعود و فرود ۲۰ کیلومتر اندازه گیری شد.
اسامی نفرات تیم :
آقایان : ذبیح اله حمیدی«سرپرست» – سعید صابری«یشکسوت کوهنوردی» – حامد رضا قنبری – علی بابایی«مربی راهنما» – سجاد اصغری‌خواه«مربی راهنما» – بیوک نقدی – پارسا یزدانی
خانم ها : سعیده بهزاد افشار«مربی راهنما» – زهرا حیدریان «مربی راهنما» – مهناز صالحی«مربی راهنما» – افسانه منصوری
میهمان برنامه آقای سعید صابری
گزارش از ذبیح اله حمیدی
عکس ها از گالری اسپیلت
