در هنگام تنظیم جدول برنامه‌های زمستان ۱۳۹۱، صعود قله‌هایی را پیش‌بینی کردیم که ارتفاع آنها ترجیحاً بین ۳۰۰۰ تا ۳۸۰۰ متر باشد و صعود آنها با توجه به سرما و میزان برف، یک روزه انجام گیرد.
اما متأسفانه با زمستان بی‌رونق و کم برفی که امسال داشتیم، اکثر این برنامه‌های زمستانی (به جز هفته اول) از پیش‌بینی و زمان‌بندی ما کوتاه‌تر هم از آب درآمد.
مثل این جمعه که فکر می‌کردیم در این برنامه حداقل کمی برفکوبی، کار با کلنگ و استفاده از گرانپون را داشته باشیم. اما برخلاف تصور و پیش‌بینی ما این طور نبود و برنامه خیلی کوتاه و ساده اجرا شد.
سال‌های قبل، در فصل زمستان، صعود قله روته با توجه به صخره‌ای بودن مسیر آن صعودی ترکیبی محسوب می‌شد.
این قله در نزدیکی فشم و ۵ کیلومتری شمال‌شرقی آن قرار دارد و ابتدای مسیر صعود آن از روستای روته می‌باشد.
کمی بعد از دره به سمت شرق (راست) حرکت کرده، بلافاصله شیب‌های نسبتاً تند آن که تا قله ادامه دارد، شروع می‌شود.
مسیر صعود از میان صخره‌های کوچک و بزرگی می‌گذرد که باید بهترین مسیر را از میان آنها انتخاب کرد.
تعداد تیم ما این هفته ۱۷ نفر بود که ساعت ۷:۳۰ صبح از روستای روته صعود را شروع کردیم. به دلیل کم بودن برف در مسیر و همچنین به علت گرم بودن نسبی هوا که تقریباً مسیری یخ‌زده پیش‌رو نداشتیم و موفق شدیم در ساعت ۱۱:۳۰ قله را صعود کنیم.
از روی قله، بخش وسیعی از قلل البرز مرکزی قابل رویت بود. (ارتفاع با GPS 3225 متر)
در ساعت ۱۲:۱۵ از قله حرکت کردیم و از دره غربی مسیر صعودمان و از روی برف‌چال‌های آنجا فرود آمدیم.
بعد از خوردن ناهار در ساعت ۱۶:۰۰، با رسیدن به روستای روته برنامه کوهنوردی ما پایان یافت.
بعد از رسیدن به تهران، زمان را مغتنم شمرده، همگی جهت ملاقات با آقای جزایری (مصدوم برنامه شمالی دماوند) به منزل ایشان رفتیم که حالشان با وجود بستری بودن، خوب و مساعد بود.
گزارش و اطلاعات کاملتر مسیر صعود را می‌توانید در همین سایت به تاریخ ۱۳۸۹.۱۱.۱ ملاحظه نمایید. (اینجا کلیک کنید.)
اعضای شرکت‌کننده به ترتیب حروف الفبا:
خانم‌ها: بیگدلی، داداشی، گلجان، میرزایی و نامنی
آقایان: بهروزی، حمیدی (سرپرست)، غ.ر. خلیل‌آبادی، ربانی، سیدمراد، شاهینی (نقشه و GPS)، صباغی (عکاس)، صدیقی (گزارش‌نویس)، غلامی، فقیهی، کولائیان و یوسفی
غایبین: چهار نفر
گزارش سایت از: ذبیح‌ا… حمیدی
1391.11.28
نمای شرقی قله آبک
برنامه بسیار خوبی بود جای همه دوستان خالی.
برای اقای جزایری آرزوی سلامتی میکنم و امیدوارم ایشان را زودتر در جمع خود ببینیم.
سلااااااااااااااااام و خسته نباشید به همه همنوردان عزیز…جای من خالی
باشگاه اسپیلت تنها یک باشگاه ورزشی نیست بلکه یک خانواده گرم و صمیمی است
که از این بابت باید ازآقای حمیدی کمال تشکر و قدر دانی کرد…
دوووووورود و سپاس فراوان به آقای حمیدی برای ایجاد همچین فضایی بین دوستان عزیز…مرسی
امید واریم هر چه زودتر شاهد بهبودی آقای جزایری همنورد خوبمان باشیم.
اینجاست که آدمی هیج وقت احساس تنهایی نمیکنه،بازهم درود بر شما عزیزان